Autor: grazschmidtgmailcom

Uzależnienia behawioralne

26 października 2020

Uzależnienie od hazardu

Pani Patrycja ma problem z mężem, który całą swoją pensję przeznacza od pewnego czasu na własne wydatki. Pani Patrycja wie, że mąż uzależnił się od gier hazardowych. Mąż znika na całe popołudnia i wieczory a będąc w domu gra w jakieś gry na komputerze. Pani obawia się, że mąż zaciąga pożyczki na ten cel. Niestety, trudno z nim o tym rozmawiać, ponieważ małżonek uważa, że wszystko jest z nim w najlepszym porządku, wszystkiego się wypiera i często wpada w złość. Musiała więc wystąpić do sądu o alimenty na dzieci. Otrzymuje je  regularnie, ale poza tym z jej niewielkiej pensji musi opłacać wszystkie rachunki związane z utrzymaniem domu. Mąż uważa, że skoro dostaje alimenty na dzieci nic więcej jej się nie należy. Co ma dalej robić? Nie myśli na razie o rozwodzie – zależy jej na ratowaniu małżeństwa.                                                                                                                                             

Doradczyni obywatelska poinformowała Panią Patrycję, że w sytuacji zaciągania przez męża niekontrolowanych pożyczek, można wystąpić do sądu o ustanowienie rozdzielności majątkowej w trakcie trwania małżeństwa. Podstawą takiego wniosku będzie brak zaspokojenia przez współmałżonka potrzeb rodziny, trwonienie majątku przez uzależnienie od hazardu i tym samym zagrożenie bytu drugiego współmałżonka i dzieci. Sąd może, w wyjątkowych przypadkach orzec o rozdzielności z datą wcześniejszą niż wytoczone powództwo.  Możliwe jest również wystąpienie do sądu z wnioskiem o wydanie nakazu pracodawcy współmałżonka wypłacania pensji do rąk drugiego współmałżonka. Czy jest szansa na wyjście z kryzysu i czy jest wola z drugiej strony na ratowanie związku, bo przecież małżeństwo to nie tylko wspólnota majątkowa a rozwiązanie spraw finansowych nie likwiduje wszystkich problemów. Jeżeli mąż nie będzie starał się wyjść z uzależnienia od hazardu, to związku nie uratują żadne postanowienia sądu.

U podstaw uzależnienia od hazardu często leżą praktyczne potrzeby – chęć poprawienia sytuacji materialnej, potrzeba zdobycia środków pieniężnych. Substancją „uzależniającą” jest w tym przypadku pieniądz. Uzależnienie od hazardu zazwyczaj kojarzone jest z automatami do gier, kasynem, zakładami bukmacherskimi. Jednak uzależnić można się także od gier oraz od inwestowania na giełdzie, zwłaszcza online. Częste przegrane nie zniechęcają do zmiany zachowań. Wręcz przeciwnie, pobudzają do kontynuowania gry, do odgrywania się. U hazardzisty, w sferze jego emocji dochodzi do  poszukiwania sposobu na natychmiastową poprawę samopoczucia. Hazardzista cały czas myśli, że jest w stanie nad tym zapanować, że może przestać grać. Jednak prawda jest taka, że hazardzista cały czas przegrywa, zaciąga długi, bardzo rzadko wygrywa. Nieleczone uzależnienie prowadzi do poważnych szkód i ostatecznie może spowodować śmierć (choroby krążenia, samobójstwa). Hazard sprawia, że cierpi cała rodzina. Nie jest to choroba jednostkowa. Niszczy ona osobę uzależnioną i najbliższych. W dzisiejszych czasach hazardzista nie musi wychodzić z domu aby oddać się swojemu uzależnieniu. Wystarczy włączyć komputer i po kilkudziesięciu minutach przegrać fortunę.

Uzależnienie od Facebooka

Pani Alicja, malarka, osoba samotna, utrzymuje się z niskiej emerytury i zasiłku z OPS. Pani ma zdiagnozowaną depresję, bierze leki. Obecnie podejrzewa, że jest uzależniona od Facebooka. Od kilku miesięcy coraz intensywniej korzysta z niego, szczególnie w sytuacji pandemii. Właściwie obecnie stale uczestniczy w życiu wirtualnym, często także w nocy. Korzysta z telefonu komórkowego, co jest mało komfortowe i powoduje bóle głowy i oczu a w konsekwencji nadmierne korzystanie z antydepresantów. Czuje  niepokój i dyskomfort, kiedy nie może zalogować się do portalu. Zaniedbuje większość zaplanowanych lub niezbędnych czynności, w szczególności dotyczących pracy artystycznej, która mogłaby poprawić jej sytuację materialną. Pani Alicja pyta czy jest to poważne uzależnienie i czy powinna podjąć terapię.

Doradczyni wyjaśniła Pani Alicji, że uzależnienie od Facebooka jest pozornie nowym zaburzeniem, należącym do grupy zaburzeń od nowych technologii. W rzeczywistości przebiega jak inne uzależnienia, spowodowane problemem z panowaniem nad swoimi impulsami. Doradczyni poinformowała Panią Alicję, że opinie specjalistów wskazują, iż uzależnienie od Facebooka może być oddzielną jednostką chorobową, występującą obok uzależnienia od portali społecznościowych. Z Facebooka korzysta bardzo wiele osób z wielu różnych przyczyn. Portal umożliwia komunikację, budowanie własnego wizerunku, dla wielu jest też narzędziem pracy oraz źródłem informacji o wydarzeniach na świecie we wszystkich dziedzinach. Jednakże bywa, że przeglądanie swojej tablicy na Facebooku trwa bez końca. To niestety niebezpieczny objaw, nadmierne zaangażowanie zakłóca codzienne aktywności i relacje interpersonalne. Bardzo istotną cechą osobowości osób uzależnionych od Facebooka jest tendencja do pewnego rodzaju obsesyjnych myśli, charakteryzujących się ciągłymi wątpliwościami, co do jakości wykonanych czynności, a także rozpamiętywanie i nadmierne przejmowanie się drobnymi wydarzeniami. Osoba uzależniona od Facebooka ma nieposkromioną potrzebę zamieszczania fotografii, na których występuje sama lub w towarzystwie, zamieszczania zdjęć obrazujących jej zajęcia, zdarzenia, w których uczestniczy itp. Następnie śledzi, jak wiele osób widziało jej fotografie, zdjęcia i obrazy. Budowanie swojego wizerunku w sieci i dzielenie się tym, co naszym zdaniem jest w nas najlepsze jest częstą potrzebą osób samotnych. Co ważne dla Pani Alicji, wyniki badań wskazują na współzależność między depresją a uzależnieniem od Facebooka. Z jednej strony objawy depresji skłaniają do wycofania się w wirtualny świat, z drugiej wycofanie to potęguje objawy choroby. Uzależnienie od Facebooka łączy się również z wysokim natężeniem lęku, który jest częstym symptomem depresji. 

Po czym poznać, że to już uzależnienie od Facebooka

Uzależnienie od Facebooka przebiega niestety w ten sam sposób, jak każde inne uzależnienie. Osoba uzależniona nie może normalnie funkcjonować, dopóki nie otrzyma określonych bodźców czy substancji – w tym przypadku popularnego portalu społecznościowego. Pani Alicja zauważyła u siebie poniższe symptomy:

  • sprawdzenie Facebooka jest pierwszą i ostatnią czynnością, jaką wykonuje w ciągu dnia;
  • czuje pustkę bez Facebooka;
  • chce spędzać cały czas na Facebooku, nawet podczas pracy lub spotkań;
  • nie może wytrzymać dłużej niż jeden dzień bez sprawdzenia Facebooka;
  • jeżeli okoliczności ją do tego zmuszają, zaczyna mieć objawy odstawienia – nie może znaleźć nic interesującego do roboty, odczuwa niepokój, próbuje za wszelką cenę sprawdzić portal, używając nawet nie swojego komputera;
  • ma mnóstwo przyjaciół na Facebooku, ale nadal czuje się samotna.

Uzależnienia behawioralne –  uzależnienia od czynności

Uzależnienia od czynności są to wszelkie nałogowo powtarzane czynności, w które nie są zaangażowane substancje psychoaktywne. Zachowania te stają się zagrażające i mogą przejść w uzależnienia wówczas, gdy tracimy kontrolę nad daną czynnością. Odczuwamy wówczas przymus, czyli silne pragnienie wykonywania danej czynności, mimo jej negatywnego wpływu na nasze funkcjonowanie.                                                                    

Inne uzależnienia behawioralne

Siecioholizm – nałogowe korzystanie z urządzenia mobilnego czy medium, które stanowi ucieczkę od problemów występujących w realnym życiu. Zakupoholizm – natręctwo kupowania. Seksoholizm – uzależnienie od pornografii, od  seksu  internetowego. Pracoholizm – uzależnienie, które wykształca się głównie w wyniku przyczyn wewnętrznych, ale także powstaje w wyniku oczekiwań przełożonych. Zaburzenia odżywiania- anoreksja, bulimia, kompulsywne objadanie się i wiele innych pokrewnych, będące najczęściej wynikiem społecznej obsesji dążenia do bardzo szczupłej sylwetki. Bigoreksja – nadmierna dbałość o tężyznę fizyczną. Kleptomania – gdy kradzież rozładowuje napięcie.

Uzależnienie behawioralne jest chorobą, która w postępujący sposób wyniszcza życie człowieka. Nieleczony nałóg zawsze się nasila powodując coraz poważniejsze negatywne skutki, które mogą być powstrzymane jedynie poprzez uzyskanie profesjonalnej pomocy i podjęcie terapii. Terapia uzależnień behawioralnych ma na celu powstrzymanie nałogowych zachowań oraz naukę radzenia sobie z wyzwaniami życiowymi bez nałogu. Pierwszy etap terapii uzależnienia trwa ok. 1 roku. Następny polega na pracy nad problemami życiowymi, które leżały u podłoża powstania uzależnienia i współwystępowały w trakcie jego trwania. W przeciwieństwie do uzależnień chemicznych, osoba uzależniona od wykonywania czynności, często nie musi rezygnować ze wszelkich działań powiązanych z przedmiotem nałogu. Przy odpowiednim zaangażowaniu osoby w leczenie, możliwy jest pełny powrót do zdrowia (w rozumieniu wolności od nałogowych zachowań) i odzyskanie kontroli nad własnym życiem.

Ryzyko uzależnienia behawioralnego w okresie pandemii

Człowiek uzależniony przepełniony jest lękiem, a epidemia zwiększa poczucie niepewności, szczególnie, że w czasie epidemii więcej przebywamy w izolacji domowej. U osób uzależnionych, nie mieszkających z bliskimi i nie mając ich wsparcia jest to często sytuacja zagrażająca ich zdrowiu a nawet życiu.

Gdzie szukać pomocy?

Bezpłatnie i anonimowo można otrzymać fachową poradę w Instytucie Psychologii Zdrowia PTP – działa pierwszy w Polsce telefon zaufania dla osób cierpiących z powodu uzależnień behawioralnych. Wystarczy zadzwonić pod numer: 801 889 880,  czynny codziennie w godz. 17:00-22:00

Można także skorzystać z pomocy poradni online – porady są nieodpłatne, e-mail: poradnia@uzaleznieniabehawioralne.pl.

Pomoc można uzyskać też w ośrodkach specjalizujących się w leczeniu uzależnień behawioralnych (finansowane/refundacja NFZ)

Poradnia Profilaktyki Środowiskowej

ul. Elektoralna 26 Warszawa mazowieckie 00-892   Telefon: 22 620 64 35, 603702680    email: zgpowrotzu@poczta.onet.pl

Poradnia ds. Uzależnień

ul. Brzeska 13 Warszawa 03-739, Telefon: 022 670 02 26     email: info@detoks.pl

OŚRODEK TERAPII UZALEŻNIEŃ przy Instytucie Psychiatrii i Neurologii w Warszawie

Al. Sobieskiego 9 Warszawa mazowieckie 02-957, telefon: 22 4582-685  email: otu@ipin.edu.pl

CENTRUM ODWYKOWE SAMODZIELNY PUBLICZNY ZAKŁAD OPIEKI ZDROWOTNEJ

ul. Zgierska 18A Warszawa mazowieckie 04-092, Telefon: 022 813 27 6      email: narkomania@centrumodwykowe.waw.pl

Podstawa prawna:
Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy
Art. 28. § 1. Jeżeli jeden z małżonków pozostających we wspólnym pożyciu nie spełnia ciążącego na nim obowiązku przyczyniania się do zaspokajania potrzeb rodziny, sąd może nakazać, ażeby wynagrodzenie za pracę albo inne należności przypadające temu małżonkowi były w całości lub w części wypłacane do rąk drugiego małżonka.
§ 2. Nakaz, o którym mowa w paragrafie poprzedzającym, zachowuje moc mimo ustania po jego wydaniu wspólnego pożycia małżonków. Sąd może jednak na wniosek każdego z małżonków nakaz ten zmienić albo uchylić.

Autor: Grażyna Schmidt

                                                                                                                                                                                                                             

Proszę, nie pij!

17 sierpnia 2020

Pani Anna (19 lat) przyszła po poradę w sprawie ojca, który według niej jest uzależniony od alkoholu. Odkąd pamięta, ojciec był właściwie nieobecny. Znikał na kilka dni, a gdy wracał, to przesypiał wiele godzin. Pani Anna nie łączyła tego wówczas z alkoholem, a jej matka nic na ten temat nie mówiła. Gdy pani Anna miała 11 lat ojciec się wyprowadził. Czasami przychodził  do nich, ale zawsze był pod wpływem alkoholu, awanturował się i wtedy matka wzywała policję. Gdy pani Anna chodziła do gimnazjum pijany przychodził pod jej szkołę , a ona udawała, że go nie zna, bo się wstydziła. Potem zapomniała o nim. Miesiąc temu zobaczyła go na ulicy, ledwie go poznała, był opuchnięty i czuć było od niego alkohol, ominęła go, mając nadzieję, że jej nie zauważy. Ojciec zaczął ją wołać, ale ona uciekła. Potem poczuła wyrzuty sumienia i dowiedziała się od matki, gdzie on mieszka.  Poszła tam. Podczas jej wizyty ojciec był  pijany, zataczał się, płakał i prosił ją o pomoc. Chciałby przestać pić, ale nie może. Ma syndrom odstawienia i padaczkę poalkoholową. Pani Anna chciałaby pomóc swojemu ojcu, zrozumieć mechanizm uzależnienia i dowiedzieć się gdzie może szukać wsparcia w rozwiązaniu tego problemu.

Jakie są skutki picia alkoholu?    

Alkohol jest wchłaniany do krwi bezpośrednio z żołądka i z pierwszej części jelita. Oznacza to, że szybko dociera do mózgu, oddziałuje na tę jego część, która odpowiada za samokontrolę i zmienia zachowanie pijącego. Wypicie dużej ilości alkoholu może doprowadzić do ciężkiego zatrucia ze skutkiem śmiertelnym włącznie. Nieodwracalnym skutkiem długotrwałego picia jest obumieranie komórek mózgowych. Powoduje ono również problemy z żołądkiem i wątrobą, podnosi ciśnienie krwi, zwiększa ryzyko zatoru, raka przełyku i krtani. Radykalnej zmianie ulega też wygląd osoby pijącej, skóra staje się zaczerwieniona a twarz i ciało opuchnięte. Najgorszą konsekwencją nadużywania alkoholu jest jednak choroba alkoholowa spowodowana uzależnieniem. Z czasem człowiek nie może już żyć bez picia, a na skutek odstawienia pojawiają się drastyczne i trudne do wytrzymania objawy abstynencji. 

Jedynym skutecznym i właściwym sposobem na zatrzymanie uzależnienia od alkoholu jest podjęcie leczenia.          

Jeżeli ktoś nie chce się leczyć dobrowolnie, a osoby z jego najbliższego otoczenia dostrzegają, jak wyniszczające działanie ma na niego alkohol, to można taką osobę zgłosić na przymusowe leczenie. Jak to się odbywa? Pacjent, co do zasady, posiada możliwość decydowania, czy poddać się leczeniu. Sytuacja, w której terapia ma charakter przymusowy, wymaga określonej procedury.

Pierwszy krok to zgłoszenie takiej osoby do Komisji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych. Można tam pójść osobiście lub złożyć podanie z opisem sytuacji. Komisja zaprasza na rozmowę osobę uzależnioną i próbuje nakłonić do dobrowolnego podjęcia leczenia. Jeżeli osoba nie decyduje się na kontakt z placówka odwykową, Komisja lub prokurator kieruje sprawę do Sądu Rodzinnego. Jeśli sąd uzna za słuszne, może skierować uzależnionego na obserwację w zakładzie leczniczym na czas nieprzekraczający 2 tygodni (w wyjątkowych sytuacjach 6 tygodni). W tym okresie pacjent obowiązany jest poddać się badaniom psychologicznym i psychiatrycznym oraz zabiegom niezbędnym do wykonania podstawowych badań laboratoryjnych. 

Przed wydaniem postanowienia sąd jest zobowiązany do wysłuchania osoby, której dotyczy postępowanie. Może też zarządzić przeprowadzenie wywiadu środowiskowego przez kuratora sądowego. Sąd,  w oparciu o opinię  biegłych, zobowiązuje osobę uzależnioną do leczenia odwykowego. Badanie przez biegłych służy określeniu stanu uzależnienia od alkoholu i wskazaniu rodzaju zakładu leczniczego, gdzie osoba uzależniona mogłaby uzyskać pomoc. Orzeczenie zapada na rozprawie, na którą w razie nieusprawiedliwionego niestawiennictwa sąd może zarządzić doprowadzenie osoby uzależnionej przez policję. Od orzeczenia sądu przysługuje odwołanie do sądu II-ej instancji. Prawomocne postanowienie sądu jest ważne przez 2 lata od momentu jego wydania, na ten czas jest ustanawiany nadzór kuratora. Zadaniem kuratora jest pomoc w wykonaniu postanowienia sądu. W postanowieniu sąd wskazuje czy ma to być leczenie stacjonarne (podjęcie leczenia w miejscu zamieszkania), czy ambulatoryjne (czyli leczenie odwykowe w zamkniętym zakładzie leczniczym). Od osób uzależnionych od alkoholu nie pobiera się opłat za świadczenia w zakresie leczenia odwykowego udzielane przez zakłady lecznicze.                                                                                                                   

Leczenie osoby uzależnionej od alkoholu, która dobrowolnie chce poddać się procesowi leczenia, trwa ok. 2 lata i dzieli się na 3 etapy: detoksykacja (odtrucie), terapia podstawowa i terapia pogłębiona.  

Etap 1.- tak zwany detoks, przeprowadzany  jest w placówce medycznej w celu usunięciu z organizmu chorego skutków zatrucia  alkoholem, prowadzone są też zajęcia edukacyjne, mające na celu wzbudzenie motywacji do leczenia nałogu – abstynencja jest warunkiem niezbędnym do dalszego leczenia.     

Etap 2. – terapia podstawowa odbywa się w ośrodkach i oddziałach leczenia uzależnień i trwa od 5 do 8 tygodni zajęć psychoedukacyjnych i terapeutycznych, w grupie liczącej od 7 do 14 osób. 

Etap 3.-  terapia pogłębiona trwa ok. 20 miesięcy i odbywa się w trakcie spotkań indywidualnych z terapeutą, grupą wsparcia oraz warsztatów tematycznych. Bardzo ważnym elementem terapii uzależnień jest uczestnictwo w grupach wsparcia, np. mityngach Wspólnoty AA czy realizacja Programu Dwunastu Kroków.  

Jak epidemia Covid -19 może wpływać na spożycie alkoholu 

Badania wskazują, że okresy kryzysów wiążą się ze wzmożonym spożyciem alkoholu. Powszechnie znanym  mechanizmem psychiki ludzkiej służącym stłumieniu negatywnych emocji jest sięganie po substancje psychoaktywne. Znajdujemy się wszyscy w specyficznej i nowej sytuacji. Wprowadzono szereg obostrzeń, których musimy przestrzegać. Do tego dochodzi nasz własny strach przed nieznanym i niewidocznym wirusem. Stanowi  to obciążenie psychiczne. Obawiamy się także utraty pracy i kryzysu ekonomicznego. Niektórzy z nas wpadają w pewnego rodzaju “błędne koło”, nie radzą sobie ze swoimi emocjami, więc sięgają po alkohol, przez co gorzej radzą sobie z codziennymi obowiązkami, co z kolei powoduje negatywne emocje, przez co znów sięgają po alkohol. U osób, które wcześniej sięgały po alkohol jako metodę radzenia sobie z negatywnymi emocjami, w sytuacji pandemii takie zachowania  mogą ulegać nasileniu. Jeśli  znamy takie osoby, lub mieszkamy z taką osobą, ważne jest komunikowanie, że nie akceptujemy jej nadmiernego picia, ważne jest  też okazywanie takiej osobie bliskości i wsparcia.

Wykaz placówek, gdzie można się zgłosić w sprawie podjęcia dobrowolnego leczenia:

Centrum Odwykowe SPZOZ,  ul. Wołoska 88, Warszawa. Poradnia terapii uzależnienia od alkoholu Medicenter. Konsultacje realizowane są telefonicznie. Konsultacje dla osób nieubezpieczonych, po uzyskaniu decyzji psychiatry. Zapisy tel.: 22 646 86 08, Godziny otwarcia: pon.13:00-20:00; wt. 11:00-20:00; śr.12:00-20:00; czw.12:00-20:00;  pt.12:00-20:00

Centrum Odwykowe SPZOZ,   Al. Jerozolimskie  47/3, Warszawa. Poradnia terapii uzależnienia od alkoholu.  Realizowane są konsultacje indywidualne stacjonarne oraz  telefoniczne. Zapisy  tel. 22 629 25 85.  Godziny otwarcia:   Pn- Pt 08:00-20:00   

Poradnia Odwykowa „Jagiellońska”  ul. Jagiellońska 34,  Warszawa. Poradnia terapii uzależnienia od alkoholu. Realizowane są konsultacje indywidualne stacjonarne oraz telefoniczne. Zapisy tel. 22 619 60 65   Godziny otwarcia: Pn – Pt 08:00-20:00

Instytut Psychiatrii i Neurologii,  ul. Jana III Sobieskiego 9 w Warszawie. Oddział dzienny terapii uzależnienia od alkoholu.  Zapisy osobiste w Izbie Przyjęć  – osoba zainteresowana musi być trzeźwa. Kontakt tel. 22 458 28 30  Godziny otwarcia: Pn – Pt 08:00-16:00

Grupa Medyczna Vertimed Zakrzewscy, ul. Bronikowskiego 55, Warszawa. Poradnia leczenia uzależnień. Realizowane są konsultacje indywidualne stacjonarne  oraz  telefoniczne. Zapisy tel. 22 405 63 75,  Godziny otwarcia:  Wt – Pt 08:00-21:00

Ośrodek Terapii Uzależnień SZPZLO, ul. Patriotów 46 – I piętro bud. A  Warszawa-Wawer. Realizowane są konsultacje telefoniczne oraz on-line za pośrednictwem komunikatora Skype i WhatsApp. Rejestracja i zgłoszenia  tel. 22 590 09 70  Godziny otwarcia:  Pn –Pt. 08.00 – 15.00.                           

Poradnia Terapii Uzależnienia i Współuzależnienia od Alkoholu. ul.Kolska 2/4  w Warszawie. Realizowane są konsultacje telefoniczne oraz  on-line za pośrednictwem komunikatora Skype i WhatsApp. Zapisy tel. 22 188 31 50, Godziny otwarcia: Pn – Czw: 8:00-20:00; Pt: 8:00-15:35

Podstawa prawna:  Ustawa z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi Dz.U.2019.2277 z dnia 2019.11.19

Autor: Grażyna Schmidt

Czy wiesz, że jesteś współuzależniona?

15 czerwca 2020

Mąż Pani A. jest alkoholikiem. Mąż pije od dawna, pił jak był młodszy z kolegami, ale Pani A. myślała, że jak urodzą się dzieci to mąż pić przestanie. Jednak z czasem ciągi alkoholowe męża stały się dłuższe. Pani A. wstydzi się sąsiadów i znajomych, ukrywa, że mąż stracił pracę, ma coraz mniej kontaktów towarzyskich. Usprawiedliwia nieobecności męża u dzieci w szkole i na rodzinnym obiedzie. Oddaje zaciągane przez męża długi i obawia się, że zaciągnie następne, których nie będzie mogła spłacić. Pani A. ukrywa przed dziećmi zachowania męża, by nie dowiedziały się o nałogu ojca, stale lęka się o stabilność swojej rodziny.  Nie wie, co może zrobić, żeby pomóc mężowi wyjść z nałogu. 

Pani A. nie zdaje sobie sprawy, że jest współuzależniona i przede wszystkim ona potrzebuje pomocy. Żyje w ciągłym napięciu i lęku. Pani A. wydaje się, że dba o dobro swojego męża, robi to z miłości albo z poczucia obowiązku.  W rzeczywistości nie zdaje sobie sprawy z tego, że uwalnia męża od ponoszenia konsekwencji za swój nałóg. Uzyskuje przeciwny efekt do pożądanego. Nie udaje się jej zmienić funkcjonowania bliskiej osoby. Staje się uzależniona od osoby uzależnionej, czyli współuzależniona.     Nie wiadomo, co przyniesie kolejny dzień. Osobie współuzależnionej życie wymyka się z rąk, jej myśli krążą wokół tego czy mąż wypił czy nie wypił. W życie osoby współuzależnionej wkrada się destrukcja. Kobieta często nawet kosztem własnego zdrowia i własnych potrzeb tkwi w takim układzie wiele lat i nie zwraca się o pomoc. Współuzależnienie to niszcząca zależność od bliskiej osoby, której choroba polega na uzależnieniu. W wypadku męża Pani A. na uzależnieniu od alkoholu. Współuzależnienie potrafi obniżyć poczucie własnej wartości do zera.                                                                                                                                                                         

Współuzależnienie nie jest chorobą. Oznacza jednak życie w ciągłym pogotowiu emocjonalnym i uporczywym stresie. Jest diagnozowane wyłącznie u osób dorosłych mieszkających z alkoholikiem: małżonków, partnerów, rzadziej rodziców –  osób,  które formalnie mogą wybrać inną drogę poradzenia sobie z problemem nadużywania alkoholu przez partnera. Koncentrując się na szukaniu sposobu ograniczenia spożywania alkoholu przez partnera, osoba współuzależniona nieświadomie przejmuje odpowiedzialność i kontrolę za jego funkcjonowanie, co w efekcie ułatwia pijącemu dalsze jego spożywanie. 

Osoby współuzależnione wymagają pomocy i mogą uzyskać równowagę psychiczną i poprawę stanu zdrowia psychosomatycznego, jeśli skorzystają z pomocy oferowanej  im w placówkach terapii uzależnień, gdzie mają prawo korzystać z bezpłatnej pomocy terapeutycznej i medycznej. (Zgodnie z § 4. 1. Rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 15 grudnia 2018 r.). Z terapii indywidualnej i grupowej mogą skorzystać także w placówkach lecznictwa odwykowego i w organizacjach pozarządowych. Pomocne dla osób mających pijących bliskich mogą być spotkania Wspólnoty Al-Anon, której celem jest wspieranie się osób współuzależnionych w trudnościach wynikających z życia z osobą pijącą i w zmianie swojego funkcjonowania na bardziej satysfakcjonujące. I niezależnie od tego, czy pijący partner podejmie leczenie odwykowe, czy nie, czy porzuci picie, czy będzie pił dalej – osoby współuzależnione mogą poprawić jakość swojego życia, życia swoich dzieci i innych bliskich.  Ale nie jest to łatwe i profesjonalna pomoc  z zewnątrz jest niezbędna. Osoby współuzależnione podczas terapii indywidualnych i grupowych dowiedzą się  jak żyć, aby nie koncentrować się na problemie alkoholowym partnera, jak zaakceptować własny sposób przeżywania uczuć i funkcjonowania, jak odbudować szacunek do siebie, poczucie godności oraz jak odbudować swój system wartości.

Możemy zmienić tylko siebie, lecz warto pamiętać, iż zmiana dokonująca się w nas powoduje zmiany w postawach naszych najbliższych. To najlepszy sposób by pomóc komuś w podjęciu decyzji  o leczeniu.

Osoby borykające się z problemem współuzależnienia mogą szukać bezpłatnej pomocy w Warszawie m.in. w następujących miejscach:                                                      

Ośrodek Terapii Uzależnień IPiN, ul. Sobieskiego 1/9 02-957 Warszawa, Tel. kontaktowy 22 642 66 11 w.453   www.psychologia.edu.pl    

Państwowa Agencja Rozwiązywania Problemów Alkoholowych w Warszawie, Al. Jerozolimskie 155  www.parpa.pl

Informacje o placówkach realizujących Terapie Współuzależnienia w dzielnicach Warszawy można uzyskać: parpa@parpa.pl 

Tel. kontaktowe 22 250 63 46;  22 250 63 25 ; 22 250 63 30 

NZOZ Ośrodek Pomocy Zdrowiu Poradnia Terapii Uzależnienia od Alkoholu i Współuzależnienia, ul. Bellottiego 1; e-mail: przychodnia@opz.pl tel. kontaktowy: 22 838 86 30

Ośrodek Profilaktyczno-Terapeutyczny „PETRA” Poradnia Leczenia Uzależnień Al. Jerozolimskie 47 lok.3   petra@centrumodwykowe.waw.pl  Tel. kontaktowy: 22 629-25-85

W okresie pandemii bezpłatne wsparcie w Warszawie dla osób współuzależnionych prowadzą:

Fundacja Możliwości i Szanse – indywidualne konsultacje kryzysowe; sesje grupowe przezwyciężania kryzysów. Pomoc świadczona jest on-line za pośrednictwem komunikatora Skype. Zgłoszenia za pośrednictwem sms pod nr telefonu 690 343 799; e-mail:centrum.wsparcie@gmail.com     https://www.facebook.com/psychointegracja/

Centrum Edukacji Liderskiej C.E.L. – konsultacje diagnostyczne i specjalistyczne – formie on-line i telefonicznie. Telefon: 502 744 120 , od poniedziałku do piątku w godzinach 15.00 – 19.00;  SKYPE od 10.00 – 11.00    http://fundacjacel.pl/

Stowarzyszenie Aslan – wsparcie psychologiczne za pomocą komunikatorów; prowadzenie dyżurów telefonicznych (wsparcie psychologiczne); umieszczanie materiałów i treści pomocowych na stronie Fundacji oraz na Facebooku. Email:stowarzyszenie@aslan.org.pl Poniedziałek: 14.00-18.00, telefon: 883 567 291; https://www.fasebook.com/aslan.org     http://www.aslan.org.pl/

Poradnia Terapii Uzależnienia od Alkoholu i Współuzależnienia, SPZOZ Wola-Śródmieście    

Formy świadczonej zdalnie pomocy: sesje psychoterapii indywidualnej; sesje psychoterapii grupowej – pomoc świadczona jest telefonicznie oraz on-line. Zapisy: telefon 22 620 35 24, poniedziałek – piątek  08.00 – 20.00 www.zozwola.pl/Poradnia 

Poradnia Terapii Uzależnienia i Współuzależnienia od Alkoholu ROTA SZPZLO Warszawa-Ochota

Formy świadczonej zdalnie pomocy: indywidualne kwalifikujące do programu; indywidualne sesje terapeutyczne – pomoc świadczona jest z wykorzystaniem kontaktu telefonicznego lub kontaktu on-line za pomocą komunikatorów Skype, Messenger, WhatsApp. Zapisy w godz. 08.00 – 16.00, telefon: 501 506 074.   https://www.szpzlo-ochota.pl

Poradnia Leczenia Uzależnień od Alkoholu i Poradnia Leczenia Uzależnień od Środków Psychoaktywnych SZPZLO Warszawa-Wawer

Formy świadczonej zdalnie pomocy: psychoterapia grupowa; psychoterapia indywidualna. Porady udzielane są z wykorzystaniem kontaktu telefonicznego i kontaktu on-line za pośrednictwem komunikatora Skype. Rejestracja i zgłoszenia –  telefon 22 590 09 70 od poniedziałku do piątku w godz. 08.00 – 15.00. http://zoz-wawer.waw.pl/static/zdrowie-psychiczne.html oraz na forach komunikatorów: Facebook  WhatsApp

Poradnia Leczenia Uzależnień SZPZLO Warszawa-Targówek    

Formy świadczonej zdalnie pomocy: sesje indywidualne świadczone w formie rozmowy telefonicznej, za pośrednictwem Skype, lub po uzgodnieniu z terapeutą droga mailową.  Zapisy: telefon 22 674 55 21 od poniedziałku do piątku w godz. 08.00 – 15.00.       http://www.zoztargowek.waw.pl/?go=rem

Poradnia Terapii Uzależnienia i Współuzależnienia od Alkoholu przy ul. Kolskiej Samodzielny Wojewódzki Zespół Publicznych Zakładów Psychiatrycznej Opieki Zdrowotnej w Warszawie 

Formy świadczonej zdalnie pomocy: grupowe sesje terapeutyczne; indywidualne sesje terapeutyczne. Pomoc świadczona jest zdalnie za pośrednictwem komunikatorów Skype i WhatsApp oraz telefonicznie. Kontakt do sekretariatu: telefon 22 18 83 150, 22 18 83 170.   http://www.szpitalnowowiejski.pl/index.php/poradnie/poradnia-terapii-uzaleznienia-i-wspoluzaleznienia-od-alkoholu

Poradnia Rodzinna, Centrum Odwykowe SPZOZ, przy ul. Zakopiańskiej w Warszawie 

Pomoc świadczona zdalnie za pośrednictwem komunikatorów Skype (środa i poniedziałek) oraz GoogleMeet (piątek); poza tym terapeuci są dostępni telefonicznie i prowadzą rozmowy indywidualne na życzenie pacjentów:  poniedziałek -17:00-19:00 Skype;  środa – 18:00-20:00 Skype;  piątek – 8:00-10:00 G.Meet. Kontakt: 22 617 03 10; rodzina@centrumodwykowe.waw.pl    http://www.centrumodwykowe.waw.pl

Autor: Grażyna Schmidt